تحلیل عدم‌قطعیت پیش‌بینی سیل با پیش‌بینی گروهی بارش هفت مدل عددی برای سیل گلستان در بهار 1398

امروزه پیشرفت‌های زیادی در زمینه بهبود پیش‌بینی‌های هواشناسی صورت گرفته است، در همین راستا سیستم پیش‌بینی گروهی برای کاهش عدم‌قطعیت‌های پیش‌بینی ایجاد شده است. در این تحقیق، عملکرد هفت مدل عددی پیش‌بینی گروهی بارش در پیش‌بینی سیل ابتدای سال 1398 در زیرحوضه سالیان از حوضۀ آبریز گرگانرود، بررسی شد. در ابتدا، پیش‌بینی‌های گروهی بارش با روش نگاشت چندک گاما تصحیح اریبی شدند. سپس پیش‌بینی‌های گروهی جریان با پیش‌بینی بارش هفت مدل به کمک مدل بارش‌-رواناب مفهومی GR4J بدست آمد. هم‌چنین جهت محاسبه پارامترهای بهینه برای واسنجی مدلGR4J، چهار روش بهینه‌سازی استفاده شد و براساس پارامترهای بهینه بدست آمده، پیش‌بینی‌های گروهی جریان با پیش‌بینی‌های بارش انجام شد و در انتها عدم‌قطعیت مدل‌های عددی براساس ورودی‌ به مدل هیدرولوژیکی بررسی گردید. نتایج تحقیق نشان داد که تصحیح اریبی تاثیر زیادی در بهبود پیش‌بینی سیل در حوضه سالیان دارد و باندهای عدم‌قطعیت مدل‌هایECMWF، NCMRWF و UKMOمقادیر سیل مشاهداتی را بخوبی پوشش دادند، بطوریکه مقدار P-factor و R-factor مدلECMWF بترتیب برابر با 0.5 و 0.96 بود اگرچه باندهای بالا و پایین این مدل تقارن خوبی نداشتند. مدل‌‌های NCEP و CMA نسبت به سایر مدل‌ها، مهارت کمتری در پیش‌بینی سیل داشتتند و مقدار P-factor آنها بترتیب برابر با 0.2 و 0.15 بود. مدل JMA، سیل گرگان را خیلی دست بالا برآورد نمود. مدل ECCC با اینکه 65 درصد مقادیر سیل مشاهداتی را پوشش داده بود ولی فاصله بین باندهای بالا و پایین آن زیاد بود. در مجموع نتایج برخی مدل‌ها برای این حوضه رضایت‌بخش بود و استفادۀ از آن‌ها برای سیستم هشدار سیل توصیه می‌شود.